José Madero's lied 'Luciérnaga' gaat diep in op de thema's verlies, schuldgevoel en de blijvende band tussen een moeder en haar overleden kind. De teksten geven op aangrijpende wijze uitdrukking aan het diepe verdriet en het zelfverwijt van de moeder na de tragische en vroegtijdige dood van haar dochter. Het lied begint met het onmiddellijke besef van de moeder van de afwezigheid van haar dochter, wat een sombere toon zet voor het verhaal dat zich ontvouwt.
Naarmate het lied vordert, worstelt de moeder met de harde realiteit van de gebeurtenissen die tot de dood van haar dochter hebben geleid. De herhaalde zinsnede 'Fui yo' (ik was het) onderstreept haar overweldigende schuldgevoel, in de overtuiging dat ze de tragedie had kunnen voorkomen. Dit interne conflict wordt verder onderzocht door verwijzingen naar goddelijke overgave en het onvermogen van de autoriteiten om gerechtigheid te leveren, wat haar gevoel van isolatie en wanhoop versterkt. De beeldtaal van de dochter als een 'luciérnaga' (vuurvliegje) symboliseert zowel haar vluchtige leven als het slepende licht dat ze achterlaat in de herinnering van haar moeder.
Tegen het einde verschuift het lied naar een meer reflectieve toon, waarbij de nadruk wordt gelegd op de onbreekbare band tussen moeder en dochter die het fysieke bestaan overstijgt. De moeder zweert de nagedachtenis van haar dochter te eren en haar licht levend te houden, wat een pad naar genezing suggereert. De herhaalde regels over het niet reinigen van het bloed verwerpen metaforisch het uitwissen van de impact van de dochter op haar leven en bevestigen een eeuwige moederlijke band.