Het nummer 'El Sinaloense', uitgevoerd door Banda El Recodo De Cruz Lizárraga, is een levendige uitdrukking van regionale trots en de viering van het leven in Sinaloa, Mexico. De teksten schetsen een beeld van een persoon die afkomstig is uit Navolato, een stad in Sinaloa, en bekend staat om zijn vrije geest en moed. De vermelding dat hij in 'El Roble' is geboren en 'arriero' (muilezeldrijver) wordt genoemd, suggereert een verband met de landelijke en traditionele levensstijl, waarbij het kunnen beheersen van dieren met een fluitje een teken is van vaardigheid en beheersing.
Het refrein, dat herhaaldelijk oproept tot de voortzetting van de tambora (een soort trommel die in bandamuziek wordt gebruikt), en het spelen van traditionele liederen als 'el quelite', 'el niño perdido' en 'el torito', weerspiegelt de vreugdevolle en feestelijke karakter van de cultuur. Het verzoek van de hoofdpersoon om de muziek te laten spelen terwijl ze dronken zijn, is een viering van het moment, indicatief voor de lokale gewoonte om van het leven te genieten met muziek en dans. De zinsnede 'Ay Ay Ay Mama por dios' is een uitroep van opwinding en mogelijk een speelse klacht over hun eigen dronken toestand.
Het nummer raakt ook thema's als mannelijkheid en bravoure. De hoofdpersoon noemt zichzelf 'el amolado' (de onderdrukte) en 'el negro' (de zwarte), maar beweert al snel dat ze geluk hebben en onbevreesd zijn, zelfs als ze met de dood worden geconfronteerd. Het laatste couplet viert de vrijheid van het ongebonden zijn, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan het gezelschap van een vrouw zonder echtgenoot, wat spreekt over een verlangen naar onafhankelijkheid en misschien wel een weerstand tegen maatschappelijke normen. Over het geheel genomen is 'El Sinaloense' een levendig volkslied dat de identiteit en tradities van de bevolking van Sinaloa viert.