Het nummer 'That Just Isn't Empirically Mogelijk' van $uicideBoy$ duikt in thema's als eenzaamheid, mentale strijd en de duistere aspecten van roem en persoonlijke demonen. De $uicideBoy$ staan bekend om hun rauwe en rauwe weergave van geestelijke gezondheidsproblemen, middelenmisbruik en existentiële angst, vaak op agressieve beats en een donkere esthetiek die kenmerkend is voor hun muziekstijl, die elementen van rap combineert met de hardheid van punk- en metalinvloeden.
De openingsregels, uitgesproken door de persona 'Lord of Loneliness', suggereren een gevoel van isolatie dat gepaard gaat met succes ('It's eenzaam aan de top'). De 'kroon' symboliseert het gewicht van een positie van macht of roem, die een last is geworden ('mij deze legioenen begint te geven'). Het advies om ‘solo te blijven’ en de vermelding dat je omringd bent door demonen zouden een metafoor kunnen zijn voor de interne strijd waarmee je te maken krijgt, zoals depressie of angst, die verergerd worden door het verborgen houden van geheimen en persoonlijke problemen (‘ze al mijn geheimen voeden’). ').
Het tweede couplet, van 'Yung Mane', introduceert middelenmisbruik als coping-mechanisme ('Percocet, Roxycodone, met wat Xanax'). De vermelding van 'verheven zijn naar een andere dimensie' en 'mank lopen' duidt op een ontkoppeling van de realiteit en een worsteling met zelfdestructief gedrag. De teksten raken ook aan thema's als zelfidentiteit en de omhelzing van een duistere persoonlijkheid ('Crazy little demon'), evenals een gevoel van fatalisme en toewijding aan het ethos van hun groep ('Dollar sign, B, and it's still F-T-P, verdomde G-R-E-Y 'tot ik R-I-P').