Ik heb verlangen nodig, niet willen winnen
En als ik op een dag mijn angst om te verliezen kwijtraakte
Het doet me pijn dat ik weggelopen ben om niet aan te komen
Nu weet ik dat het pad ook het doel is
Er zijn al angsten in mij gegroeid die ik nooit heb opgevoed
En ik weet de antwoorden als je het niet vraagt
Ik voelde me al als niemand anders toen ik het goede had
En ik huilde net als iedereen als er iets weg is
rauwe alejandro spectaculaire teksten
Niemand leert je sterk te zijn, maar ze dwingen je
Niemand wilde ooit een zwak persoon vertrouwen
Niemand leert je de stappen in een wereld
Dat dwingt je elke dag om op te staan en te lopen
Waar je zo gelukkig was, kom je altijd terug
Zelfs als je pijn met geluk verwart
En wees niet langer jezelf, maar denk aan jezelf
En dat zal doden
En ik hoop dat ze je nooit voor de laatste keer omhelzen
Er zijn er zoveel om bij te zijn, maar niet bij wie
Wij zijn slechts paden die vaak kronkelen
Duizenden losse complexen die we moeten overwinnen
Ik wou dat ze je voor de eerste keer accepteerden
En ze zouden begrijpen dat we allemaal het goede verdienen
Dat er geen persoon is die dat niet zou moeten doen
Omdat we omstandigheden zijn waar we nooit voor kiezen
Het vertrouwen keerde nooit meer terug
En de vrucht van mijn leven is niet gebaseerd op wat ik heb
En als alle momenten langzamer zouden kunnen verlopen
Als je deze keer zou aarzelen bij de poging
En als we begrepen dat we perfect zijn
Ondanks vlekken die het canvas willen bevlekken
Alles is een optelsom, ook al denkt de rest daar niet zo over
Het ene is wat ik ben en het andere is precies wat ik laat zien
loop gewoon weg
Dat ik niet langer bang ben om te verliezen, maar eerder op te geven
Dat ik niet meer wil winnen, maar liever overtuigd wil worden
Zo lang voordat ik gelukkig ben, moet ik bij mezelf zijn
Ik ga naar het touw kijken om het te vertellen: ik ga verder
Ik ga stoppen met alles te eisen wat ik van mezelf vraag
En ik ga leren accepteren wat ik nooit krijg
Ik ga stoppen met mezelf de schuld te geven, tegen mezelf te liegen, mezelf in de steek te laten
Vertel me late waarheden die ik nodig heb
Omdat ik ook tijd doorbracht
Voor degenen die mij niet eens meer herinneren
Ik heb de stukken ook gelijmd
Van hetzelfde dat ik later verliet
Ik heb mezelf ook niet begrepen
En ik heb begrepen dat dat zo zal zijn
Ik ben niet in de war geweest
Ik ben gesmolten met het slechtste van mij
hebben nog steeds de overhand op gunna-teksten
Ik ging naar de problemen
En ik wilde daar gelukkig zijn
En ik ben in cirkels rondgegaan
Om je niet uit de weg te ruimen
Ik heb het aan iedereen gevraagd
Om mezelf te kunnen definiëren
Hoe vertel je een rivier?
Houdt het op en stopt het met stromen?
Niemand leert je sterk te zijn, maar ze dwingen je
Niemand wilde ooit een zwak persoon vertrouwen
Niemand leert je de stappen in een wereld
Dat dwingt je elke dag om op te staan en te lopen
Waar je zo gelukkig was, kom je altijd terug
Zelfs als je pijn met geluk verwart
En wees niet langer jezelf, maar denk aan jezelf
En dat zal doden
En ik hoop dat ze je nooit voor de laatste keer omhelzen
Er zijn er zoveel om bij te zijn, maar niet bij wie
Wij zijn slechts paden die vaak kronkelen
Duizenden losse complexen die we moeten overwinnen
Ik wou dat ze je voor de eerste keer accepteerden
En ze zouden begrijpen dat we allemaal het goede verdienen
Dat er geen persoon is die dat niet zou moeten doen
Omdat we omstandigheden zijn waar we nooit voor kiezen
regen regen