Het nummer 'My House Is Not A Home' van d4vd duikt in de emotionele onrust en de nasleep van een relatie die verzuurd is. De teksten brengen een gevoel van spijt en een verlangen naar begrip over, terwijl de hoofdpersoon aan de deur staat van een ooit gedeelde ruimte en troost zoekt bij een vriend die een minnaar is geworden. Het nummer legt de complexiteit vast van emoties die gepaard gaan met het opgroeien en het onder ogen zien van de gevolgen van iemands keuzes, terwijl de hoofdpersoon zijn eigen fouten erkent en de pijn die hij zijn gezin heeft toegebracht. De verwijzingen naar het vertellen aan zijn familieleden over zijn gemoedstoestand suggereren een diep gevoel van wroeging en een gevoel van verdwaald zijn, wat mogelijk duidt op een worsteling met geestelijke gezondheid of persoonlijke problemen.
Het refrein benadrukt de kloof tussen de hoofdpersoon en zijn partner, waarbij laatstgenoemde wordt beschuldigd van zelfbehoud en onverschilligheid. De frustratie is voelbaar als de hoofdpersoon beseft dat hun partner nooit echt in de relatie heeft geïnvesteerd, waardoor ze zich bedrogen en weggegooid voelen. Dit gevoel van verraad wordt nog verergerd door het schijnbare gebrek aan zorg van de partner voor het welzijn van de hoofdpersoon.
Het laatste couplet schetst een beeld van een huis dat is afgebrokkeld, zowel letterlijk als figuurlijk. De hoofdpersoon erkent dat hun partner misschien beter af is alleen, maar toch blijft er een verlangen bestaan om te herstellen wat kapot is. De vermelding van het praten met de therapeut van de partner en de reis van de partner naar nuchterheid voegt lagen toe aan het verhaal, wat suggereert dat de relatie ook werd ontsierd door middelenmisbruik en de gevolgen daarvan. Het nummer eindigt met een toon van berusting, waarbij de hoofdpersoon accepteert dat ze de ander niet kunnen repareren, ondanks de diepe band die ze ooit deelden.