Laufey's nummer 'Lovesick' is een aangrijpende weergave van de intense emoties die gepaard gaan met onbeantwoorde liefde en het verlangen naar een verdwenen verbinding. De teksten schetsen een levendig beeld van de omgeving en de interne toestand van de kunstenaar, waarbij gebruik wordt gemaakt van zintuiglijke details zoals het kraken van vloerplanken en de stilte van eenzaamheid om een gevoel van leegte en verlangen naar de aanwezigheid van een geliefde over te brengen. Het nummer vangt de essentie van een korte, maar indrukwekkende romantische ontmoeting die een blijvende indruk op de verteller heeft achtergelaten.
De beelden van 'gouden stralen' op huid en haar 'gevangen in de wind' roepen een gevoel van nostalgie op naar een moment dat zowel mooi als kortstondig was. De door een koor gezongen 'melancholische hymne' onderstreept het bitterzoete karakter van de herinnering en suggereert een mix van schoonheid en verdriet. De herhaling van de zinsnede 'God, ik ben zo smoorverliefd' benadrukt de diepte van de gevoelens van de verteller en de hulpeloosheid die wordt ervaren in het aangezicht van liefde die niet kan worden vervuld of beantwoord.
Laufey's muziekstijl, vaak gekenmerkt door een mix van jazz- en moderne pop-invloeden, voegt een laagje complexiteit toe aan het nummer. De melodie en het arrangement vullen de teksten aan en creëren een sfeer die zowel dromerig als beklijvend is. Het gebruik van de term 'smoorverliefd' is op zichzelf een krachtige metafoor voor de fysieke en emotionele symptomen die gepaard kunnen gaan met intens romantisch verlangen, en benadrukt de transformatieve en soms pijnlijke impact die liefde op een individu kan hebben.