Zie hoe ik verval, tot as en amaril verworden
Verdwijnen in de eeuwige duisternis
Ben ik ziek of gewoon te zelfbewust?
Ik ben nog nooit zo dicht bij de kist geweest
Omarm de dood van mij
Moet ik toegeven, omdat de maaiers mij roepen?
Ik houd vol voor jou
Zul je mij herinneren
Als mijn botten koud zijn en twee meter diep?
Omdat ik je vasthoud
Dus zeg dat je me zult herinneren
Op het puntje van je tong, geen verre herinnering
Ik houd nog steeds vol voor je
En in het holst van de nacht terwijl ik wakker lig
Ik zal proberen te navigeren, de storm van de sterfelijkheid
Terwijl de schaduwen mij uitdagen
Ik ben zo los van de fysieke wereld
Dus werp mij in het vuur, mijn ziel zal gezuiverd worden
Maar ik moet het gewoon weten
Zul je mij herinneren
Als mijn botten koud zijn en twee meter diep?
Omdat ik je vasthoud
Dus zeg dat je me zult herinneren
Op het puntje van je tong, geen verre herinnering
Ik houd nog steeds vol voor je
Ga verder, in het licht van de stervende zon
Ik zal niet de katalysator zijn van verloren hoop
Ga door, draag de last niet
Laat me gaan, zodat je kunt leven
Dit is mijn begrafenisvers
Ik ben verstoken van leven
Onderworpen zelfmoord
Ik wil niet gaan, maar de tijd is geleend
Gevangen in de cyclus van deze door de mens veroorzaakte ellende
Houd de waarheid vast, geen verdriet, want ik ben bij je
Dus zeg dat je me zult herinneren
Als mijn botten koud zijn en twee meter diep?
Omdat ik je vasthoud
Zul je mij herinneren
Als mijn botten koud zijn en twee meter diep?
Omdat ik je vasthoud
Dus zeg dat je me zult herinneren
Op het puntje van je tong, geen verre herinnering
Ik houd nog steeds vol voor je