Vlammende lippen en arcadevuur voeren een woordenoorlog

Wayne Coyne van The Flaming Lips neemt Arcade Fire onder de loep.

Video's van de Amerikaanse songwriter

Stel je voor hoe het zou zijn om te worden afgeranseld door een van je muzikale helden? Dat is wat er gebeurde met Win Butler van Arcade Fire nadat Lips-leider Wayne Coyne tijdens een interview met Rolling Stone naar de band werd gevraagd:

Ik ben op één niveau een fan van ze, maar op een ander niveau word ik echt moe van hun pompeusheid, raasde Coyne, die over het algemeen overkomt als een behoorlijk aardige vent. We hebben een aantal shows met ze gespeeld en ze behandelen mensen echt als stront. Elke keer dat ik bij hen in de buurt was, merkte ik dat ze niet alleen hun crew als stront behandelden, maar ook het publiek als stront. Ze behandelden iedereen in hun omgeving als stront. Ik dacht: ‘Wie denken ze dat ze zijn?’ Ik weet niet waarom mensen het verdragen. Ik zou het niet verdragen. Het maakt mij niet uit of het Arcade Fire of Brian Eno is. Als een van hen een kamer binnen zou lopen en mensen als stront zou behandelen, zou ik zeggen: ‘Fuck you, ga hier weg.’ Win Butler had daar niets van. Hij plaatste een lang, met redenen omkleed antwoord op de website van Arcade Fire, dat we volledig zullen herdrukken: Wauw, ik kan niet geloven dat ik daadwerkelijk schrijf om de echte persoonlijkheid van mijn band te verdedigen. Ik wou dat ik niet op zoiets kon reageren, maar de realiteit is dat mensen mij er de komende vijf jaar vragen over zullen stellen. Ik ben ook bang dat mensen hun mening over onze band zullen baseren op de mediacitaten van iemand die ons niet eens kent.

De enige keer dat we ooit een podium hebben gedeeld met de Flaming Lips was onze laatste show tijdens de Funeral-tour op een festival in Las Vegas (meer dan 3 jaar geleden). We kwamen de ochtend van de show aan vanuit Brazilië, sliepen de hele dag en werden wakker in een soort surrealistische jetlag-droom in Vegas, waarin we speelden na de Flaming Lips. Hoe vreemd. Ik was erg opgewonden om Wayne te ontmoeten. Clouds Taste Metallic was een enorme plaat voor mij en toen ik opgroeide in het vreemde Houston, stelde ik me altijd voor dat Oklahoma City zich in hetzelfde universum bevond. Ik was erg zenuwachtig om hem te ontmoeten en ik voelde me een beetje raar dat we achter hen aan speelden. We wisselden een beetje hallo, maar hij was een moeilijke kerel om te lezen. Steven Drodz was super aardig en ik voelde me goed nadat ik met hem had gesproken…

Dus... ik ben er niet zeker van dat Wayne de beste rechter is (gebaseerd op het zien van ons op een paar festivals) als we rechtschapen, vriendelijke en goedhartige mensen zijn zoals The Edge en Justin Timberlake (die hij zeker ook goed kent). Ik kan me geen reden voorstellen waarom we pompeus zouden zijn geweest tegenover The Flaming Lips, een band waar we al die jaren geleden altijd van hebben gehouden op die specifieke avond. Tenzij ik veel meer een jetlag had, herinner ik me dat ik hoop dat ik minder een lul was dan tegen Rollingstone te zeggen dat een stel mensen die ik helemaal niet ken, echt klootzakken zijn.

Als afsluiting is het belangrijkste punt waar ik me door beledigd voel in deze hele zaak dat Wayne zegt dat we ons publiek als stront behandelen...

Op momenten als deze vind ik het troostend te weten dat, ook al heeft Wayne Beck al die jaren geleden een klap gegeven, hij mij een heel aardige vent lijkt. Ik denk dat iedereen een ander idee heeft van wat pompeus zijn betekent.

Winnen

Indierockers die andere Indierockers pijn doen... kunnen we niet allemaal gewoon met elkaar overweg?

Vorig artikel
Schotland draagt zijn steentje bij om de Fanzines van Planet te redden Volgend artikel
Amerikaanse songwriter leest de hitlijsten: Taylor Swift weert de gebroeders Jonas af