Ik heb twee ondeugden in het leven
Ze zijn geen geld, noch roem
Er zijn twee dingen in de wereld
Daardoor verlies ik mijn kalmte
De rug van een goed paard
En de heupen van een dame
Op de rug van een goed paard
Ik ga naar beneden om mijn ranchmeisje te zien
Hoewel ik me een goede haan voel
Ik ben verloren door een paar heupen
Ik faal nooit in een zeur
En een dame wat ze maar wil
Als ik sterf, zou ik dat graag willen
Dat ze met mijn huid bekleed waren
De pommel van een zadel
En dat een dame het gebruikte
Dus nadat ik dood ben
En de hemel eist mijn ziel op
Om tussen mijn twee ondeugden te staan
De ruggen van een goed paard
En de heupen van een dame
slechte leugenaar