'Dagger' van Slowdive is een angstaanjagend mooi nummer dat ingaat op de thema's liefde, pijn en de complexiteit van menselijke relaties. De tekst schetst een beeld van een 'zonneschijnmeisje' dat zich in een staat van kwetsbaarheid bevindt, alleen droomt en zich schijnbaar niet bewust is van de pijn die ze ervaart. De verteller identificeert zich als haar 'dolk', een metafoor die suggereert dat hij zowel een goede metgezel is als haar naaste. en de bron van haar pijn. Deze dualiteit omvat de essentie van intieme relaties waarin men zowel een beschermer als een kwaaddoener kan zijn, vaak zonder bedoeling.
De steeds terugkerende vermelding van 'de wereld is vol lawaai' impliceert een gevoel van overweldigende druk en afleiding van buitenaf die persoonlijke relaties kunnen infiltreren en beïnvloeden. De verteller hoort dit geluid voortdurend, wat duidt op een mogelijke strijd om de focus of verbinding met het 'zonnemeisje' te behouden. De zinsnede 'Ik dacht dat ik je hoorde fluisteren' gevolgd door 'Het gebeurt voortdurend' duidt op een communicatiestoring of een verlangen naar een teken van genegenheid dat wordt gemist of ingebeeld. Deze lijn weerspiegelt de onzekerheid en het verlangen naar geruststelling in de relatie.
De sfeer van het nummer is reflecterend en somber, waarbij het kenmerkende shoegaze-geluid van Slowdive een dromerige achtergrond vormt voor de aangrijpende teksten. Het zachte gefluister van 'Ik hou van je als je lacht' te midden van het gepraat over dolken en wonden biedt een sprankje hoop en genegenheid, ook al lijkt de relatie vol misverstanden en pijn. De zin 'Ik ben je niet echt kwijtgeraakt, ik ben het gewoon een tijdje kwijtgeraakt' spreekt over de voorbijgaande aard van conflicten en de hoop op verzoening.