Hozier's nummer 'Talk' is een rijk tapijt van lyrische referenties, verweven met thema's als verlangen, mythe en de menselijke conditie. Het lied leunt zwaar op de Griekse mythe van Orpheus en Eurydice en gebruikt het als metafoor om de intensiteit van de gevoelens van de zanger te onderzoeken en de moeite die hij zou doen voor de liefde. De teksten suggereren een diep verlangen om alles te zijn voor het object van zijn genegenheid, en belichamen zowel het diepe verdriet als de ultieme vergeving die in het mythologische verhaal te vinden zijn.
De verhalende stem van het lied drukt een verlangen uit om de 'stem te zijn die Orpheus aanspoorde', en benadrukt de bereidheid om een leidende kracht te zijn, zelfs in tijden van tragedie. Het noemen van 'keuzeloze hoop op verdriet' en de 'vreselijke behoefte bij de toegewijde' weerspiegelt de overweldigende emoties die menselijke daden kunnen aansturen. Hozier's gebruik van deze mythologische verwijzingen dient om de weergave van liefde in het lied naar een epische schaal te verheffen, wat suggereert dat de betrokken gevoelens net zo krachtig en tijdloos zijn als de verhalen van de goden zelf.
Er zit echter ook een gevoel van terughoudendheid in de teksten, aangezien de zanger toegeeft zijn woorden te censureren uit angst de diepte van zijn verbeeldingskracht en verlangen te onthullen. Deze spanning tussen expressie en terughoudendheid voegt een laagje complexiteit toe aan het lied, omdat het spreekt over de universele menselijke ervaring van verlangen en de angst voor kwetsbaarheid die daarmee vaak gepaard gaat. 'Talk' is een poëtische verkenning van het menselijk hart, tegen de achtergrond van een eeuwenoude mythe, en resoneert met de eigen ervaringen van liefde en verlangen van de luisteraar.