WILLOW's 'symptoom van het leven' is een diepgaande verkenning van zelfontdekking en de tweedeling tussen de oppervlakkige en de diepgaande aspecten van het bestaan. De tekst suggereert een reis waarin je de lagen van je identiteit afpelt om het ware zelf bloot te leggen, vergelijkbaar met een slang die zijn huid afwerpt. Deze metafoor duidt op een transformatie of wedergeboorte, een thema dat door het hele nummer resoneert. WILLOW stelt de essentie van haar wezen en de aard van de werkelijkheid in vraag, wat impliceert dat wat we vaak waarnemen slechts een verhaal is dat we onszelf vertellen, en dat er een diepere waarheid te vinden is.
Het refrein van het lied introduceert het concept van 'schoonheid als een symptoom van het leven', dat kan worden geïnterpreteerd als het idee dat schoonheid een natuurlijk, inherent onderdeel van het bestaan is, dat vaak over het hoofd wordt gezien te midden van de chaos van het leven. De herhaling van 'moet beslissen' benadrukt het belang van een bewuste keuze in waar we ons op concentreren – of we nu stilstaan bij de 'lagere dingen' of op zoek gaan naar de schoonheid die het leven biedt. Het lied gaat ook over de menselijke neiging om te wachten tot pijn aanleiding geeft tot verandering, wat de noodzaak suggereert om proactief op zoek te gaan naar groei en genezing.
De beelden van een schildpad die zich een weg baant naar de oceaan, ondanks de dreiging van roofdieren, symboliseren de gevaarlijke reis van het leven en de aangeboren drang om te overleven en je bestemming te bereiken. De teksten van WILLOW nodigen luisteraars uit om na te denken over de kwetsbaarheid van het leven en het belang van het begrijpen en omarmen van de complexiteit ervan. Het lied is een oproep om de schoonheid van het leven te erkennen, zelfs als die overschaduwd wordt door lijden, en om bewuste keuzes te maken over hoe we de wereld om ons heen kunnen waarnemen en erop kunnen reageren.