Het nummer 'Suffocation' van Crystal Castles duikt in thema's van existentiële wanhoop en de zoektocht naar betekenis in een ogenschijnlijk onverschillige wereld. De teksten suggereren een strijd met het zelf en de externe omgeving, waarbij de hoofdpersoon zich overweldigd en verstikt voelt door zijn eigen behoeften en de maatschappelijke druk die hem omringt. De herhaalde regel 'Ik stik' benadrukt het gevoel gevangen of overweldigd te zijn, mogelijk door de verwachtingen en normen die door de samenleving worden opgelegd.
Het nummer gaat ook over het idee van verspilde jeugd en de nutteloosheid van het wachten op iets dat misschien nooit zal komen. Dit zou kunnen worden geïnterpreteerd als een commentaar op de desillusie over de beloften van vervulling en geluk die de samenleving vaak niet kan waarmaken. De vermelding van 'dieren hebben geen berouw' en 'moraliteit maakt ons nu te schande' zou een kritiek op de menselijke arrogantie en morele tekortkomingen kunnen impliceren, waarbij menselijk gedrag wordt vergeleken met de onschuld van dieren.
Crystal Castles, bekend om hun experimentele elektronische muziek, verwerkt vaak donkere en introspectieve thema's in hun werk. 'Suffocation' is daarop geen uitzondering, omdat het een beklijvende en introspectieve sfeer uitstraalt die resoneert met luisteraars die zich misschien niet verbonden of gedesillusioneerd voelen met de wereld om hen heen. De titel van het nummer zelf is een metafoor voor de emotionele toestand van verstikking door de uitdagingen van het leven en het onvermogen om aan de eigen gedachten of maatschappelijke beperkingen te ontsnappen.