Noah Kahan's 'Stick Season' is een aangrijpende reflectie op liefdesverdriet en de strijd om verder te komen. De titel van het nummer verwijst naar de overgangsperiode in Vermont, de thuisstaat van Kahan, tussen de kleurrijke herfst en de besneeuwde winter, wanneer de bomen kaal zijn en het landschap grimmig lijkt. Dit 'seizoen van de stokken' dient als metafoor voor de emotionele onvruchtbaarheid die de zanger voelt na een breuk. De teksten stralen een gevoel van verlatenheid uit, aangezien de partner van de zanger van gedachten lijkt te zijn veranderd en hem zowel letterlijk als figuurlijk achter zich heeft gelaten.
Het nummer duikt in het interne conflict van de zanger, gevangen tussen woede en zelfverwijt, terwijl hij worstelt met het verlies van een relatie. Hij probeert op verschillende manieren met zijn pijn om te gaan, zoals middelengebruik en escapisme, maar ontdekt dat niets de herinneringen aan zijn verloren liefde echt kan vervangen. De vermelding van COVID-19 voegt een eigentijdse laag toe aan het nummer en benadrukt de extra uitdagingen van het zoeken naar troost door te reizen tijdens een pandemie. De teksten van Kahan zijn introspectief en erkennen zijn eigen rol in de teloorgang van de relatie en zijn neiging om het slachtoffer te spelen.
Ik moet je vinden
Het terugkerende thema van het dromen over 'een of andere versie' van de persoon die hij verloor suggereert een verlangen naar wat had kunnen zijn, in plaats van naar wat was. De beeldtaal van 'bandensporen en één paar schoenen' symboliseert het gevoel van de zanger alleen gelaten te worden op een reis die ze samen zouden ondernemen. Het nummer eindigt met een onwillige aanvaarding van de situatie, aangezien de zanger toegeeft dat het 'in tweeën gedeeld' zal zijn door het uiteenvallen 'zal moeten volstaan'. Kahan's oprechte verhalen, gecombineerd met de melancholische melodie, vangen de essentie van het proberen te genezen van een diepe emotionele wond.