Tate McRae's nummer 'stay done' duikt in de complexiteit van een tumultueuze relatie, waarin de grenzen tussen liefde en minachting vervagen. De teksten drukken de worsteling uit van het willen beëindigen van een relatie die duidelijk ongezond is, maar toch een onweerstaanbare aantrekkingskracht naar de persoon voelt. McRae's weergave van deze dynamiek is rauw en herkenbaar, en geeft de essentie weer van een haat-liefdeverhouding die veel luisteraars misschien hebben ervaren.
Het nummer begint met een gevoel van berusting, waarbij wordt erkend dat de relatie een dieptepunt heeft bereikt, maar er zit een verslavende kwaliteit in de hoogte- en dieptepunten waardoor de verteller blijft terugkomen. De zinsnede 'Je bent voor de meesten dood, ik moet verdrietig zijn' suggereert dat de partner door anderen over het algemeen in een negatief daglicht wordt gezien, maar dat de verteller nog steeds emotioneel betrokken is, zelfs als hij of zij boos is. Dit vormt de basis voor een verhaal over conflicten, waarin de verteller wordt verscheurd tussen de rationele beslissing om te vertrekken en het emotionele onvermogen om weg te blijven.
McRae's gebruik van contrasterende beelden, zoals 'beste vrienden en vijanden' zijn en de partner 'goed tot je dood voor mij bent', benadrukt het vluchtige karakter van de relatie. De herhaling van 'Ik kan gewoon niet klaar blijven met jou' benadrukt het cyclische patroon van uit elkaar gaan en het goedmaken, een veel voorkomend thema in relaties waar diepe verbindingen en giftige patronen naast elkaar bestaan. Het nummer resoneert met degenen die het gevoel hebben dat ze vastzitten in een cirkel waarin ze verder willen, maar het gevoel hebben dat ze daar niet toe in staat zijn, waardoor 'blijf gedaan' een aangrijpende reflectie wordt op de strijd om iemand los te laten die zowel een bron van troost als pijn is.