Het nummer 'Runnin' Outta Time' van Metro Boomin met Future duikt in de complexiteit van relaties, vertrouwen en de persoonlijke kosten van succes. De teksten drukken een gevoel van urgentie uit en het gevoel dat de tijd wegglijdt, mogelijk in de context van een romantische relatie of in de bredere zin van de vluchtige aard van het leven. De herhaalde regel 'Misschien hebben we gewoon geen tijd meer' suggereert een besef dat ondanks pogingen om een verbinding in stand te houden, het einde onvermijdelijk kan zijn.
Het thema vertrouwen, of het gebrek daaraan, staat centraal in het nummer. De kunstenaar reflecteert op ervaringen uit het verleden waarin hij door anderen in de steek werd gelaten, wat heeft geleid tot een diepgeworteld onvermogen om te vertrouwen. Dit sentiment is samengevat in de regels 'Maar ik kan niemand vertrouwen, ik was down, was niemand meer over / Ze hebben mij de rug toegekeerd, nooit mezelf aangedaan.' De teksten suggereren dat de kunstenaar door de beproevingen van het leven, vooral wanneer roem en succes een rol spelen, heeft geleerd op zichzelf te vertrouwen, aangezien anderen onbetrouwbaar zijn gebleken.
Het nummer gaat ook over de attributen van rijkdom en roem, zoals blijkt uit verwijzingen naar luxe artikelen en ervaringen. Ondanks de weelde is er een onderliggend gevoel van leegte en een verlangen naar echte verbinding. Het succes van de kunstenaar heeft materiële winst opgeleverd, maar heeft ook geleid tot paranoia en een gevoel van isolatie. De teksten 'Soms verdwalen zelfs rijke provence' en 'Finding love got me more paranoid' benadrukken het interne conflict tussen het genieten van de vruchten van succes en de angst dat het onoprechte relaties zou kunnen aantrekken.