In 'Residuals' onderzoekt Chris Brown de emotionele complexiteit die ontstaat na het einde van een relatie. De teksten onthullen een staat van verwarring en pijn, waarin de kunstenaar gevangen zit tussen het verleden en het heden. Hij vermeldt hoe zijn nachten ingewikkeld zijn geworden en zijn ochtenden verward, wat duidt op een voortdurende strijd om met de aanhoudende gevoelens van verloren liefde om te gaan ('Weet niet wanneer mijn nachten zo ingewikkeld werden / Ik kan me niet herinneren dat mijn ochtenden ooit zo vervaagd zijn'). ').
Het nummer gaat ook over Browns poging om zijn emoties onder controle te houden, heen en weer geslingerd tussen momenten van kalmte en periodes van verdriet ('Het ene moment ben ik cool en het volgende moment ben ik aan het trippen', nee'). Hij vraagt zich af of alle moeite die in de relatie is gestoken voor niets is geweest, terwijl hij nadenkt over de opbouw en daaropvolgende vernietiging van liefde. De herhaling van de vraag 'Wie krijgt al mijn liefde?' benadrukt zijn bezorgdheid over wie nu krijgt wat hij ooit met heel zijn hart aanbood. Deze herhaling creëert een gevoel van wanhoop en frustratie, wat de moeilijkheid benadrukt om verder te gaan als je nog steeds vastzit in het verleden.
Bovendien drukt Brown een gevoel van verraad en jaloezie uit, vooral wanneer hij vermeldt dat hij niet graag denkt dat zijn ex-partner intieme momenten en bijnamen met iemand anders deelt. Het nummer is een reflectie op de pijn en de moeilijkheid om te accepteren dat iemand die zo belangrijk in je leven is, nu verder gaat met iemand anders.
Het woord 'residuen' in de titel van het nummer verwijst naar de sporen van gevoelens die achterblijven na het einde van een relatie. Brown vraagt zich af wie nu de liefde en tijd krijgt die hij vroeger aan zijn ex-partner besteedde. Deze ex-vriendin heeft zich, net als de verteller zelf, misschien ook niet aan de relatie toegewijd, zoals we zien in de verzen 'Maakde duidelijk dat je het vervolg niet wilde zien / ik loog' toen ik zei dat het gevoel wederzijds was, oh / Het kostte wat tijd om te beseffen dat we verschillende mensen zijn / En liefde is blind, ik zie dat liefde blind is', wat het einde nog complexer maakt.