Ik werd aan mijn lot overgelaten
Er vielen vele dagen voorbij zonder dat er iets te zien was
En de muren bleven instorten in de stad waar we van houden
Grijze wolken rollen over de heuvels en brengen duisternis van bovenaf
Maar als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof er helemaal niets veranderd is?
En als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof je hier al eerder bent geweest?
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Vleugels, vleugels
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
Eh, vleugel, vleugel
We waren verstrikt en verdwaald in al onze ondeugden
In jouw pose terwijl het stof om ons heen neerdaalde
En de muren bleven instorten in de stad waar we van houden
Grijze wolken rollen over de heuvels en brengen duisternis van bovenaf
Maar als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof er helemaal niets veranderd is?
En als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof je hier al eerder bent geweest?
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Als je je ogen sluit
Vleugels, vleugels
Eh, eheu, eheu (oh-oh, oh-oh)
Eh, vleugel, vleugel
Oh, vleugels, vleugels (oh-oh)
Oh, waar moeten we beginnen, het puin of onze zonden?
Oh, oh, waar beginnen we, het puin of onze zonden?
En de muren bleven instorten in de stad waar we van houden
Grijze wolken rollen over de heuvels en brengen duisternis van boven
Maar als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof er helemaal niets veranderd is?
En als je je ogen sluit, voelt het dan bijna alsof je hier al eerder bent geweest?
Oh, hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Hoe kan ik hier optimistisch over zijn?
Als je je ogen sluit
Oh-oh, oh, oh
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
Hoe kan ik hier een optimist in zijn?
O, o