Het nummer 'Paul' van Big Thief is een aangrijpende verkenning van een complexe en emotioneel geladen relatie. De teksten schetsen een levendig beeld van een ontmoeting uit het verleden met iemand die Paul heet, gevuld met spijt, verlangen en een gevoel van onvermijdelijkheid. De verteller denkt terug aan een moment waarop ze Paul bijna weer in hun leven lieten, maar uiteindelijk besloten om het niet te doen, gesymboliseerd door de handeling van het vangen van de muur en het rondrijden. Deze beelden suggereren een gevoel gevangen te zitten in een cyclus van besluiteloosheid en emotionele onrust.
Het refrein van het nummer is rijk aan metaforen en beschrijft de verteller als een 'ochtendheldere welterustenschaduwmachine' en een 'platenspeler'. Deze lijnen brengen een gevoel van dualiteit en complexiteit over in de identiteit van de verteller, omdat ze oscilleren tussen licht en donker, aanwezigheid en afwezigheid. De vermelding van 'whiskyadem' en het feit dat ze een 'moordenaar en een thriller' zijn, voegt een laag rauwe, ongefilterde emotie toe, wat duidt op het destructieve potentieel van hun relatie. De verteller erkent hun rol in de mogelijke ondergang en accepteert dat zij de oorzaak kunnen zijn van hun wederzijdse ondergang.
Naarmate het lied vordert, worstelt de verteller met het besef dat niemand zijn pijn kan ‘wegkussen’, wat leidt tot een gevoel van berusting. De laatste verzen onthullen een diepe band met Paulus, die zichzelf omschrijft als een 'minnaar met sterrenogen' en een 'orkaanrijder'. Ondanks deze intense band besluit de verteller te vertrekken, in het besef dat blijven alleen maar meer pijn zou veroorzaken. De beelden van 'twee moonshiners die op het punt staan adem te halen' vangen de vluchtige, kortstondige aard van hun relatie op, waardoor de luisteraar een beklijvend gevoel krijgt van wat had kunnen zijn.