Ik ben het huilen beu en het dringt niet door
Ik weet niet meer of ik je moet vervloeken of kussen
Ik ben bang om je te zoeken en te vinden
Waar mijn vrienden mij verzekeren dat je weggaat
Er zijn momenten waarop ik liever wil breken
Trek de nagels van mijn verdriet eruit
Maar mijn ogen sterven zonder naar jouw ogen te kijken
En mijn liefde staat te popelen om jou te gaan zoeken
Je hebt de feestjes al zelf betrapt
Zwarte duif, zwarte duif, waar, waar ben je?
Speel niet meer met mijn feestende eer
Als jouw liefkozingen de mijne moeten zijn, en die van niemand anders
Hoewel ik ontzettend veel van je hou, kom niet terug
Zwarte duif is het hek van een gevangenis
Ik wil vrij zijn om mijn leven te leiden met wie dan ook van mij houdt
God geef mij kracht, ik sta te popelen om haar te gaan zoeken
Je hebt de feestjes al zelf betrapt