Het nummer 'loser monologue' van sign crushes automobilist duikt in de rauwe emoties van onbeantwoorde liefde en obsessie. De teksten schetsen een levendig beeld van iemand die diep verliefd is op een andere persoon, tot het punt dat hij urenlang naar hun foto's kijkt en fantaseert over zijn samenzijn. De hoofdpersoon is zich ervan bewust dat hun gevoelens niet beantwoord worden, maar toch kunnen ze zichzelf er niet van weerhouden te verlangen naar een verbinding die onmogelijk lijkt.
Het nummer legt de essentie vast van het hedendaagse verlangen, waarbij sociale media en digitale aanwezigheid individuen in staat stellen zich dicht bij iemand te voelen zonder daadwerkelijke interactie. De herhaalde verwijzingen naar het kijken naar foto's en de beschreven fysieke reacties – buikkrampen, vlinders, kippenvel – benadrukken de intense fysieke en emotionele reactie die de hoofdpersoon ervaart. Deze digitale nabijheid versterkt echter alleen maar de pijn van onbeantwoorde liefde, omdat het ons voortdurend herinnert aan wat niet kan worden bereikt.
hoe ver gaan we ermee
Het laatste deel van het nummer onthult de pijn van de hoofdpersoon bij het zien van zijn liefdesbelang met iemand anders. Ondanks de pijn schrikt deze aanblik hun gevoelens niet af, maar versterkt ze deze juist. Het nummer eindigt met een verlangen naar elke vorm van verbinding, of het nu gaat om gesprekken, lachen of fysieke intimiteit. De tekst van de 'loser monologue' resoneert met iedereen die de pijn van eenzijdige liefde heeft ervaren, vooral in een tijdperk waarin het object van genegenheid slechts één klik verwijderd is, maar emotioneel buiten bereik.