Toen ze me vertelde dat ze niet van me hield, rende ik als een gek van verdriet en pijn.
Ik dacht aan mijn verdriet, nam mijn leven, en ging een cantina binnen om mezelf moed te geven.
Terwijl ik aan tafel tequila zat te drinken, kwam een zigeunervrouw binnen en zag mij huilen
Hij zei tegen me: niet huilen, je pijn is niet ernstig, ik weet dat de ondankbare vrouw je zal komen zoeken.
Ik legde mijn hand op haar, ze las mijn toekomst, ze vertelde het me, ze komt terug, ze leeft niet zonder jou.
Laat dat verdriet achter en ga, zeker, ik heb het in je hand gezien, je zult heel gelukkig zijn.
Ik gaf haar een muntje, de zigeuner kwam naar buiten, ik pakte een gitaar en begon te zingen.
Ik dronk nog meer tequila en schreeuwde van vreugde, ik begon op haar te wachten en wilde van haar houden.
Dagen, maanden, jaren gingen voorbij en de hoop haar weer te zien
En dat verdriet, alles is nu veranderd, het maakt me niet uit of hij van plan is terug te komen.
Ik ging terug naar de cantina om tequila te drinken, ik kon schreeuwen en zingen van plezier.
En ik bedank de kleine zigeuner die mij leerde vergeten met haar leugens.
Sinaloa op!!!!