Yeat's nummer 'If We Being Rëal' duikt in thema's als authenticiteit, isolatie en het meedogenloze nastreven van eigenbelang. De teksten portretteren een verhaal van emotionele onthechting en een grimmige introspectie die de luisteraar uitdaagt om na te denken over de realiteit van het leven en de mentaliteit van de kunstenaar. Yeat bespreekt het afsnijden van relaties en substanties, wat een breder thema symboliseert van het zich losmaken van dingen die zijn welzijn niet langer dienen of niet langer aansluiten bij zijn pad.
Het refrein van het nummer, 'Maar als we echt zijn, ja, nee, ik voel nooit niets', geeft de essentie weer van emotionele gevoelloosheid en ontkoppeling van anderen. Dit kan worden geïnterpreteerd als een verdedigingsmechanisme tegen de harde realiteit van roem en de muziekindustrie. Yeat's herhaalde verwijzingen naar het feit dat hij niets voelt, ondanks de hoogte- en dieptepunten die hij ervaart, duiden op een diepgewortelde worsteling met het vinden van echte voldoening en vreugde in zijn prestaties en interacties.
Bovendien weerspiegelen Yeats teksten over 'leven in de ruimte' en het naar een 'ander niveau brengen' van verschillende aspecten van zijn leven zijn ambitie en de vervreemding die vaak met succes gepaard gaat. De beelden van het zijn in de ruimte kunnen worden gezien als een metafoor voor het gevoel geen voeling te hebben met de realiteit en het gewone leven. Zijn vermelding dat hij geen veranderingen wil aanbrengen en op zijn niveau wil blijven, duidt op weerstand tegen het voldoen aan de verwachtingen van anderen, wat zijn toewijding aan zijn persoonlijke visie en authenticiteit versterkt.