Azis, een Bulgaarse artiest die bekend staat om zijn flamboyante persoonlijkheid en emotionele optredens, duikt diep in de angst van onbeantwoorde liefde in zijn nummer 'Habibi / Хабиби'. De term 'Habibi', een Arabisch woord dat 'mijn liefde' of 'mijn liefste' betekent, zet de toon voor een diep persoonlijk en emotioneel verhaal. De teksten schetsen een levendig beeld van een liefde die niet beantwoord wordt, gevuld met verlangen, pijn en een gevoel van verlatenheid.
Het nummer begint met een reeks vragen gericht aan de geliefde, met de vraag of het goed met ze gaat en of ze de zanger missen. Dit zorgt onmiddellijk voor een gevoel van scheiding en verlangen. De zanger bekent dat hij niet voor zichzelf kan zorgen, wat aangeeft dat de afwezigheid van de geliefde hem in een staat van wanhoop heeft gebracht. De herhaalde uitroepen van liefde en het verlangen om te sterven zonder de geliefde onderstrepen de intensiteit van zijn emoties. Het gebruik van het woord 'Habibi' in het hele nummer benadrukt de diepe genegenheid en verbondenheid die de zanger voelt, ondanks het gebrek aan wederkerigheid.
Een aangrijpende metafoor wordt geïntroduceerd met het beeld van een kleine hond die de zanger aan de geliefde schonk, maar hem verlaten aantrof en door de straten dwaalde. Deze hond symboliseert de zanger zelf: ooit gekoesterd, nu weggegooid en aan zijn lot overgelaten. De parallel tussen het lot van de hond en de emotionele toestand van de zanger is opvallend en benadrukt het gevoel van verraad en verwaarlozing. De zelfbeschrijving van de zanger als een ‘arme, gewonde jongen’ die blijft verlangen naar de geliefde, ondanks dat hij mishandeld wordt, versterkt het thema van onbeantwoorde liefde nog verder.
Het nummer eindigt met een krachtige verklaring van de identiteit van de zanger die verbonden is met de geliefde. Zonder hen voelt hij zich minder menselijk en twijfelt hij aan zijn eigen waarde en doel. De beelden van geschopt worden als een hond en de retorische vraag voor wie hij mooi zou moeten zijn, zo niet voor de geliefde, vatten de diepte van zijn verdriet en de impact van onbeantwoorde liefde op zijn zelfgevoel samen. Azis maakt op meesterlijke wijze gebruik van levendige beelden en rauwe emoties om de pijn over te brengen van het houden van iemand die niet van jou houdt, waardoor 'Habibi / Хабиби' een angstaanjagend mooie verkenning van hartzeer en verlangen wordt.