'Gloria' van Laura Branigan is een lied dat de essentie weergeeft van de zoektocht van een vrouw naar identiteit en betekenis te midden van de chaos van het leven. Het nummer, uitgebracht in 1982, werd een internationale hit en wordt gekenmerkt door zijn krachtige zang en stuwende synthpop-beat. Branigans uitvoering van de teksten voegt een gevoel van urgentie en diepgang toe aan het karakter van Gloria, die een vrouw lijkt te zijn die gevangen zit in de wervelwind van haar eigen bestaan.
De tekst van 'Gloria' suggereert een verhaal van een vrouw die voortdurend in beweging is, op jacht naar iemand of iets dat ongrijpbaar blijft. De herhaalde regels 'Je bent nu altijd op de vlucht' en 'Iemand achterna rennen' schetsen een beeld van een rusteloze geest. Het advies om 'het rustig aan te doen' en de waarschuwingen voor een mogelijke 'inzinking' impliceren dat Gloria's levensstijl onhoudbaar is en tot zelfvernietiging kan leiden. Het refrein, met de beklijvende vraag 'Zijn de stemmen in je hoofd die Gloria aanroepen?' duidt op een interne strijd, wat suggereert dat Gloria mogelijk het contact met haar eigen zelfgevoel verliest te midden van het lawaai van externe verwachtingen en druk.
Het nummer raakt ook thema's als eenzaamheid en de zoektocht naar echte verbinding. Ondanks het feit dat 'iedereen je wil', schuilt er een aangrijpend gevoel van isolatie in de regel 'Waarom belt niemand?' Deze tegenstrijdigheid benadrukt de leegte die gepaard kan gaan met oppervlakkige populariteit of roem. De vermelding van 'de alias waaronder je hebt geleefd' suggereert verder dat Gloria een façade aan de wereld heeft gepresenteerd, een façade die haar misschien van haar ware zelf heeft weggeleid. Uiteindelijk is 'Gloria' een krachtig volkslied over de menselijke ervaring, de zoektocht naar authenticiteit en de moed om de confrontatie aan te gaan met de innerlijke stemmen die ons oproepen om te onderzoeken wie we werkelijk zijn.