Humbe's lied 'fantasmas' is een aangrijpende reflectie op herinnering, verlies en de blijvende impact van dierbaren die zijn overleden. De titel, die zich in het Engels vertaalt naar 'geesten', vormt het decor voor een lyrische verkenning van de angstaanjagende aanwezigheid van het verleden in ons dagelijks leven. De kunstenaar gebruikt de metafoor van geesten niet als bovennatuurlijke entiteiten, maar als levendige herinneringen die blijven hangen in de ruimtes die ooit werden gevuld door degenen die we koesterden.
het eeuwfeest
De tekst begint met een onwil om te ontwaken uit een 'grote droom', wat een verlangen suggereert om in een staat van ontkenning te blijven of te ontsnappen aan de pijn van de werkelijkheid. De vermelding van herinneringen die 'door de halsader gaan' impliceert dat deze herinneringen niet slechts oppervlakkige gedachten zijn, maar diep emotionele en misschien pijnlijke ervaringen die met intensiteit worden gevoeld. Het refrein versterkt het idee dat de 'geesten' in huis geen letterlijke geesten zijn, maar krachtige herinneringen aan 'goede tijden' en 'verre tijden'. Dit sentiment is een veel voorkomend thema in liedjes die over verdriet en nostalgie gaan, waarbij het verleden zowel een bron van troost als verdriet is.
Naarmate het lied vordert, raakt Humbe thema's aan van sterfelijkheid en de onvermijdelijkheid van de dood, met verwijzingen naar gieren 'die de dood voorspellen' en het idee eeuwig te worden. De beelden van foto's die kaders vullen als een persoonlijk museum suggereren een leven dat herinnerd en gevierd wordt door de achtergelaten overblijfselen. De kunstenaar drukt een diep verlangen uit om weer dicht bij de overledene te zijn, al is het maar voor 'een laatste drankje'. De herhaalde regel 'Perdón que me tenga que ir' ('Sorry dat ik moet gaan') zou kunnen worden geïnterpreteerd als de stem van de overledene die zich verontschuldigt voor het vertrek of de levenden die zich verontschuldigen voor het verdergaan. Het lied eindigt met een acceptatie van de stilte en leegte die volgt op verlies, maar erkent ook het rijke tapijt van gevoelens en ervaringen die met de overledene worden gedeeld.
Humbe's muziekstijl combineert vaak emotionele teksten met hedendaagse pop- en indie-invloeden, waardoor een soundscape ontstaat die het introspectieve karakter van zijn liedjes aanvult. 'fantasmas' getuigt van zijn vermogen om diep persoonlijke verhalen te schrijven die resoneren met luisteraars die soortgelijke verliezen hebben geleden. Via zijn muziek nodigt Humbe ons uit om onze eigen ‘geesten’ te confronteren en troost te vinden in de herinneringen die ons leven vormgeven.