Valentín Elizalde's 'El Pavido Navido' is een lied dat de essentie van een feestelijke en gemeenschappelijke sfeer weergeeft, vaak geassocieerd met de Mexicaanse cultuur en feesten. De titel en het refrein van het nummer spelen op een humoristische manier met taal, waarbij gebruik wordt gemaakt van een vorm van woordspeling die de uitspraak van woorden verandert om een speels en pakkend ritme te creëren. Dit soort woordspelingen komen veel voor in bepaalde regionale Mexicaanse muziekgenres en voegen een luchtig tintje aan het nummer toe.
De teksten vertellen een verhaal over liefde, vriendschap en de simpele geneugten van het leven. De openingsregels spreken van een gebroken schommel, een metafoor voor het einde van een relatie of het verlies van onschuld. Het lied gaat vervolgens over in een verwelkomend refrein, dat luisteraars uitnodigt om deel te nemen aan de festiviteiten. De vermelding van de 'Pávido Návido' en zijn familie, inclusief zijn vrouw en dochters, suggereert een bijeenkomst of feest, mogelijk een traditioneel Mexicaans feest. Het herhaalde refrein dient als refrein dat mensen samenbrengt om te vieren.
Het lied gaat ook over thema's als liefde en economische tegenspoed, zoals te zien is in het couplet over een verliefde man die geen geld te besteden heeft. Het advies om hem te overgieten met een emmer water, 'als een hond om te laten weken', suggereert op humoristische wijze dat hij zijn hartstochten moet afkoelen of misschien een wake-up call voor de realiteit van het leven. De laatste verzen drukken een verlangen uit naar avontuur en het nastreven van liefde, terwijl de zanger van plan is Guasave te bezoeken om te dansen met de lokale vrouwen, wat een gevoel van reislust en de vreugde van sociale interactie aan de thema's van het lied toevoegt.