Het nummer 'El Buho' van Luis R Conriquez is een verhaal over veerkracht en overleven in de barre straten van Tijuana. De tekst schetst een beeld van een persoon die met tegenslagen te maken heeft gehad en gevormd is door de omgeving van 'tanta guerra' of 'zoveel oorlog' dat de straten op de hel lijken. De hoofdpersoon omschrijft zichzelf als iemand die werk verkiest boven conflicten, maar bereid is zichzelf te verdedigen als dat nodig is. Het lied duikt in de wereld van de grensoverschrijdende handel en verwijst naar illegale activiteiten die 'gringo's' en klanten tevreden houden, wat een leven van smokkel of andere illegale transacties suggereert.
Luis R Conriquez gebruikt de bijnaam 'El Buho' (De Uil) om waakzaamheid en controle over zijn territorium te vertegenwoordigen. De uil, een symbool van wijsheid en waakzaamheid, past bij iemand die zich in een gevaarlijke omgeving voortdurend bewust moet zijn van zijn omgeving. Het lied raakt ook aan het thema van valse beschuldigingen en het stigma dat kleeft aan degenen die betrokken zijn bij de ondergrondse economie, aangezien de hoofdpersoon vermeldt dat hij het doelwit is van de media ('En el Zeta ya me han quemado'), maar beweert onschuld te zijn in termen van geweld.
Het nummer is een weerspiegeling van de eigen ervaringen van de artiest of die van mensen in soortgelijke situaties. Het spreekt het idee aan dat noodzaak individuen ertoe kan aanzetten moeilijke keuzes te maken, en dat de noodzaak om te overleven soms zwaarder weegt dan de angst voor de gevolgen. De herhaalde regels over het verkiezen van de straat boven onderwijs en het genieten van het 'refuego' (vuurgevecht) suggereren een leven dat gekozen is uit noodzaak in plaats van uit verlangen, en een trots op het vermogen om in dergelijke omstandigheden te gedijen.