Het nummer 'Drunk, Running' van Lizzy McAlpine duikt in de emotionele onrust van het liefhebben van iemand die met een verslaving kampt. De teksten schetsen een beeld van verraad en teleurstelling, terwijl de verteller de realiteit onder ogen ziet dat hun partner is teruggevallen. De openingsregels stellen de oprechtheid van de aanspraak van de partner op nuchterheid in twijfel en onthullen de pijn die wordt veroorzaakt doordat hij of zij in een compromitterende situatie verkeert. De beelden van een 'Red Bull-wodka' duiden niet alleen op de substantie, maar ook op de energie en roekeloosheid die gepaard gaan met het gedrag van de partner.
Het refrein weerspiegelt de frustratie van de verteller over het gebrek aan tussenkomst van anderen en misschien van zichzelf. De zinsnede 'breek je been dronken, rennen' dient als metafoor voor de zelfdestructieve acties van de partner en de gevolgen die daarop volgen. De verteller drukt een verlangen uit naar verantwoordelijkheid en wenst dat iemand de partner aan zijn beloften zou houden. De herhaling van 'iemand zou moeten' onderstreept de hulpeloosheid die wordt gevoeld bij verslaving, waarbij liefde en steun vaak ontoereikend lijken.
Het tweede couplet introduceert zelftwijfel en schuldgevoel, terwijl de verteller zich afvraagt of hun eigen daden hebben bijgedragen aan de terugval van de partner. De complexiteit van de relatie wordt benadrukt door de erkenning van de occasionele oneerlijkheid van de verteller en de moeilijkheid om de geïdealiseerde versie van de partner te verzoenen met hun gebrekkige realiteit. Het nummer eindigt met een aangrijpende herhaling van het verlangen naar verantwoordelijkheid, dit keer gericht op de verteller, wat een erkenning suggereert van hun eigen rol in de disfunctionele dynamiek en het pijnlijke besef dat blijven misschien niet de juiste keuze is.