Het nummer 'De Ellas' van Joan Sebastian is een lyrische reis door de ervaringen van de kunstenaar met de liefde en de vrouwen die hij is tegengekomen. De teksten weerspiegelen een gevoel van dankbaarheid en erkenning van het verleden, zonder er al te diep bij stil te staan. Sebastian lijkt terug te kijken op zijn romantische geschiedenis en herkent de schoonheid van de momenten die hij deelde met verschillende vrouwen, vergeleken met 'bekers' waaruit hij dronk om de verlangens van zijn hart te bevredigen. Het lied brengt de boodschap over dat iedereen, ongeacht zijn uiterlijk of status, recht heeft op geluk.
Het refrein van 'De Ellas' onthult een zelfportret van de zanger als 'onverbeterlijk', een term die hij gebruikt om zijn ontembare aard in de liefde te beschrijven. Hij vergelijkt zichzelf met een wilde rivier, een bron en een vrijgevochten vogel, allemaal metaforen voor zijn gepassioneerde en liberale benadering van de liefde. Deze beelden suggereren een man die zich niet verontschuldigt over zijn zoektocht naar liefde en de vreugde die dat met zich meebrengt. De herhaalde regels over de schuld voor zijn verleden duiden op een erkenning van de gevolgen van zijn daden, maar er is geen spijt, alleen een voortdurende viering van de liefde.
In de laatste verzen drukt Sebastian zijn dankbaarheid uit jegens de vrouwen van wie hij heeft gehouden, gekoppeld aan een verontschuldiging voor de pijn die hij mogelijk heeft veroorzaakt. Dit getuigt van een volwassen perspectief, waarbij wordt erkend dat zijn hart weliswaar haast had, maar dat dit niet zonder gebreken was. Het nummer eindigt met een retorische vraag, waarin iedereen wordt uitgedaagd hem te verwijten dat hij een dromer en een 'gekke liefhebber van liefde' is. Het nummer is een bewijs van de romantische geest van de artiest en zijn geloof in de kracht van liefde om vreugde te brengen.