Het liedje '
Écoute Chérie' van Vendredi Sur Mer, een Zwitserse kunstenares die bekend staat om haar poëtische en sfeervolle muziek, duikt in de complexiteit van een romantische relatie, waarbij de nadruk vooral ligt op de thema's tijd en communicatie. De teksten schommelen tussen momenten van urgentie en pleidooien voor geduld, en weerspiegelen de push-and-pull-dynamiek die vaak voorkomt in liefdesaffaires.
De herhaalde regels 'J'ai pas fait semblant, j'te jure' (ik deed niet alsof, ik zweer het) en 'J'ai jamais dit non' (ik heb nooit nee gezegd) suggereren een verdediging tegen beschuldigingen van onoprechtheid of onwil in de relatie. De zinsnede 'Laissé le temps courir' (Laat de tijd lopen) impliceert een verlangen om de relatie op natuurlijke wijze te laten ontwikkelen, zonder deze te forceren. Het refrein, met de afwisselende regels 'Écoute, chérie, j'ai pas le temps' (Luister, schat, ik heb geen tijd) en 'Écoute, chérie, je t'ai dit non' (Luister, schat, ik zei nee), duidt op een conflict tussen het huidige onvermogen van de spreker om zich volledig te engageren en het verlangen van de partner naar aandacht en bevestiging.
Tegen het einde van het nummer verschuiven de teksten naar 'Écoute chérie, j'ai tout mon temps' (Luister, schat, ik heb alle tijd) en 'Écoute, chérie, c'est maintenant' (Luister, schat, het is nu), wat duidt op de bereidheid om dieper in de relatie betrokken te raken. Deze verandering in toon van onwil naar bereidheid suggereert een reis door persoonlijke barrières en de uiteindelijke omhelzing van liefde. Het nummer vangt de emotionele turbulentie van het navigeren door de eisen van een relatie en de bereidheid van het individu om lief te hebben en bemind te worden.