Toevallig is het de eerste keer dat we vandaag leven
En hoewel hun kwetsende woorden ervoor zorgen dat we onszelf nog meer gaan haten
Laten we proberen ons er niets van aan te trekken
We kunnen overal zingen met onze stemmen
Proost op de jeugd
Eén, twee
Eén, twee, drie, vier
Ik schrik als mijn telefoon gaat
Tegenwoordig schrikt mijn hart gemakkelijk
Ik wil alleen zijn, maar ik wil niet alleen zijn
Zelfs ik kan mezelf niet begrijpen
Waar zou mijn geluk kunnen liggen?
Niemand kan mij daar een antwoord op geven
Ik praat tegen mijn spiegelbeeld op het scherm van mijn uitgeschakelde telefoon
Op weg naar huis vandaag zeg ik tegen mezelf dat ik het goed heb gedaan
Dat het niet makkelijk was, maar ook niet zo erg
Dat in deze verstikkende wereld
Ik vond nog steeds kleine dingen die me deden glimlachen
Toevallig is het de eerste keer dat we vandaag leven
En hoewel hun kwetsende woorden ervoor zorgen dat we onszelf nog meer gaan haten
Laten we proberen ons er niets van aan te trekken
We kunnen overal zingen met onze stemmen
Proost op de jeugd
Mijn, mijn, mijn
Mijn, mijn, mijn
Mijn knusse dekentje omhult me
Met zijn bescheiden warmte
Geeft me hoop voor morgen voordat ik naar bed ga
Het luide alarm dat morgenochtend afgaat
Ik hoop dat ik het minder zal haten dan gisteren
Zelfs in deze verstikkende wereld
Alles komt goed, want ik zal van mezelf houden zoals ik ben
Toevallig is het de eerste keer dat we morgen leven
En hoewel hun kwetsende woorden ervoor zorgen dat we onszelf nog meer gaan haten
Laten we proberen ons er niets van aan te trekken
We kunnen overal zingen met onze stemmen
Proost op de jeugd