Het nummer 'Chalo Araujo' van Roberto Tapia is een verhalende corrido, een traditionele Mexicaanse ballade die vaak een verhaal vertelt over helden, schurken en opmerkelijke figuren. De teksten vertellen het leven en de dood van een man genaamd Gonzalo Araujo, liefkozend bekend als Chalo, een bekende figuur binnen zijn gemeenschap en mogelijk verbonden met de georganiseerde misdaad. Het nummer begint met een sombere noot, waaruit blijkt dat Chalo zelfmoord heeft gepleegd, wat een verrassende en tragische wending is voor iemand die zo hoog aangeschreven stond.
Het lied gaat verder met het beschrijven van Chalo's associaties met verschillende beruchte figuren, waaronder drugsbaronnen en criminele kliekjes, wat aangeeft dat hij betrokken is bij een gevaarlijke levensstijl. Ondanks zijn illegale activiteiten wordt Chalo afgeschilderd als een gerespecteerd persoon, waarbij de teksten de loyaliteit en herinnering benadrukken die hij van zijn vrienden afdwingt. De vermelding van karavanen en bewaakte gebieden suggereert dat hij een man met macht en invloed was. Bovendien gaat het lied in op zijn liefde voor 'mooi vee', een eufemisme voor mooie vrouwen, en worden zijn talrijke romantische ontmoetingen en kinderen erkend.
In de laatste verzen verschuift het lied naar een meer persoonlijke toon, waarbij Chalo zijn vrienden rechtstreeks toespreekt en hen vraagt om hem liefdevol te gedenken met muziek en feest. Het nummer eindigt met een knipoog naar de corridos die over zijn leven zijn geschreven, waarmee zijn nalatenschap in de traditie van de Mexicaanse volksmuziek wordt versterkt. De beelden van Chalo die met een biertje zit te luisteren naar een corrido over zijn leven, omringd door vrienden, schetst een beeld van een man die op zijn eigen voorwaarden leefde, met al zijn complexiteiten en tegenstrijdigheden.