Wallows' nummer 'Calling After Me' duikt in de complexiteit van een clandestiene relatie en onderzoekt de aantrekkingskracht en consequenties van het achtervolgen van iemand die schijnbaar onbereikbaar of verboden terrein is. De teksten stellen een reeks retorische vragen die een geschiedenis van geheime ontmoetingen en onuitgesproken verlangens suggereren. De hoofdpersoon is zich ervan bewust dat de persoon die hij aanspreekt andere opties heeft, maar toch is er het vertrouwen dat hij desondanks degene is die werkelijk wordt gezocht. Het nummer legt de spanning vast tussen publieke perceptie en privéverlangen, en verwijst naar een relatie die gedijt als ze verborgen blijft voor de ogen van anderen.
Het refrein van 'Calling After Me' benadrukt de bereidheid van de hoofdpersoon om de verantwoordelijkheden te omarmen die bij deze geheime affaire horen, wat duidt op een bereidheid om dieper in de relatie te duiken. De herhaalde regels 'Ik ben tot de ochtend weg geweest' en 'Ik denk niet dat ik het nog een nacht volhoud' brengen een gevoel van urgentie en een verlangen naar verbinding over dat niet kan worden genegeerd. De hoofdpersoon is ervan overtuigd dat de gevoelens wederzijds zijn, zoals blijkt uit de regel 'Nadat ik in je ogen had gekeken.' Dit suggereert dat er een sterke emotionele band bestaat die verder gaat dan fysieke aantrekkingskracht.
Wallows, bekend om hun indierockgeluid, raken in hun muziek vaak thema's als jeugd, liefde en de complexiteit van relaties aan. 'Calling After Me' is daarop geen uitzondering, omdat het de spanning en roekeloosheid van een liefde omvat die de conventionele grenzen overschrijdt. Het nummer resoneert met iedereen die de magnetische aantrekkingskracht heeft ervaren naar iemand waarvan hij weet dat hij die niet zou moeten achtervolgen, en benadrukt het interne conflict en de bedwelmende aard van zo'n verboden verbinding.