SZA's 'Broken Clocks' is een aangrijpende reflectie op het verstrijken van de tijd, de sleur van het dagelijks leven en het streven naar persoonlijke vrijheid. De tekst van het lied schetst een beeld van iemand die wegrent voor zijn verleden en de verwachtingen die daarmee gepaard gaan, gesymboliseerd door de 'dagbaan' en de 'stripclub' - plaatsen die staan voor routine en misschien ook voor uitbuiting. SZA's verklaring 'nooit meer terug' is een krachtige bevestiging van haar vastberadenheid om vooruit te komen en zich niet te laten tegenhouden door haar eerdere ervaringen of maatschappelijke druk.
Het refrein, met zijn herhaalde regels over 'kapotte klokken' en 'brandend daglicht', suggereert een gevoel van tijdloosheid en de nutteloosheid van het proberen zich aan conventionele schema's of normen te houden. SZA lijkt een leven te omarmen dat ze op haar eigen voorwaarden leidt, waarin de beperkingen van de tijd worden erkend, maar haar daden niet mogen dicteren. De zinsnede 'nog steeds liefde' die in het hele lied wordt herhaald, zou een aanhoudend gevoel van eigenliefde of genegenheid voor anderen kunnen betekenen, ondanks de chaos en druk van het leven. Het herinnert ons eraan dat er onder de drukte en de noodzaak om te overleven een blijvende kern van liefde en menselijkheid schuilt.
Het nummer raakt ook thema's als geheugen en perceptie. De regels 'Alles wat ik heb, stukjes en pagina's / Veel praten, sorry dat ik vervaagd ben / Denk dat ik het vergeten ben, je houdt van me' suggereren een gefragmenteerde herinnering aan relaties uit het verleden en een gevoel van ontkoppeling met anderen. De herhaling van 'you love me' aan het einde van het lied kan worden geïnterpreteerd als een geruststelling die bij anderen wordt gezocht, of als een mantra om jezelf te herinneren aan hun waarde in het licht van tegenspoed en het meedogenloze verstrijken van de tijd.