Het nummer 'Ascensionism' van Sleep Token duikt in de complexiteit van moderne relaties, identiteit en de zoektocht naar betekenis in een digitaal tijdperk. De teksten suggereren een verlangen naar verbinding en begrip, maar toch schuilt er een onderstroom van manipulatie en kunstmatigheid. De kunstenaar lijkt zich tot iemand te richten die verlangt dat een partner zijn eigen verwachtingen weerspiegelt, een 'reflectie' die zowel een 'bitter bedrog' als een vorm van bevrijding is. Deze dynamiek vormt de basis voor een relatie gebaseerd op controle en transformatie, waarbij beide partijen worden gereduceerd tot 'mannequin' en 'poppenkoningin'.
Het refrein van het nummer introduceert een dans in de duisternis, een metafoor voor de intieme en mogelijk destructieve interactie tussen de twee personages. De 'perfecte vijand' en 'digitale demonen' impliceren een strijd met innerlijke conflicten en de verleidelijke maar schadelijke aspecten van technologie. De beelden van 'diamanten in de bomen' en 'pentagrammen in de nachtelijke hemel' roepen een gevoel op van buitenaardse schoonheid vermengd met occulte symboliek, wat een transcendentie of ontsnapping uit de realiteit suggereert. De herhaalde regels benadrukken de aantrekkingskracht van dit digitale paradijs, ondanks de potentiële gevaren.
Het lied eindigt met het besef van de hoofdpersoon dat het object van hun verlangen hetzelfde zoekt als zij: 'verlossing' en 'eeuwige hemelvaart'. Dit gedeelde doel lijkt echter ten koste te gaan van hun individualiteit, omdat ze allebei willen 'verdwijnen'. De titel van het nummer, 'Ascensionism', verwijst naar een verlangen om boven het alledaagse uit te stijgen of een hogere staat van zijn te bereiken, maar de tekst suggereert dat deze zoektocht zou kunnen leiden tot zelfverlies in plaats van tot echte verlichting.