Sebastián Yatra's nummer 'Akureyri', met Aitana, is een aangrijpende verkenning van vluchtige intimiteit en de bitterzoete aard van tijdelijke verbindingen. De titel van het nummer, 'Akureyri', verwijst naar een stad in IJsland, die in de context van het lied een verre, bijna mythische plek symboliseert, die een geïdealiseerde ontsnapping uit de realiteit vertegenwoordigt waar de personages kunnen dromen en fantaseren over een leven samen dat 'Akureyri' is. niet gebonden aan de beperkingen van de tijd.
De tekst van 'Akureyri' duikt in een nacht die wordt gedeeld door twee mensen die zich terdege bewust zijn van de tijdelijkheid van hun situatie. De herhaalde verzoeken om 'je jas te lenen, me te knuffelen' duiden op een verlangen naar warmte en nabijheid, niet alleen fysiek tegen de kou, maar ook emotioneel, terwijl ze het naderende einde van hun tijd samen tegemoet zien. Dit thema wordt verder onderstreept door de beelden van het delen van een geïmproviseerd bed op de bank, met een arm als kussen, wat een beeld schetst van het optimaal benutten van het huidige moment, ondanks dat je weet dat dit niet lang zal duren.
Het nummer gaat ook over thema's als spijt en gemiste kansen, zoals weerspiegeld in de regels over nooit iemand de schuld geven van het einde van de relatie. Het legt de essentie vast van menselijke verbindingen die een grote impact hebben en toch inherent van voorbijgaande aard zijn. Het licht dat ondanks de donkere lucht 'nooit weggaat' suggereert dat de herinneringen en gevoelens van deze korte ontmoeting zullen blijven hangen en de levens van de personages zullen verlichten lang nadat ze uit elkaar zijn gegaan.