(En het spel zal niet veranderen, gewoon hetzelfde oude ding)
(En het spel zal niet veranderen, gewoon hetzelfde oude ding)
(Preemo) (Dynamisch Duo, Dynamisch Duo)
Een enkele munt is niet genoeg, er is niets aan te doen
Ik ben een beetje veranderd sinds het moment dat ik niet kon slapen
We leerden als dwazen door elkaar tegen het lijf te lopen
Elke keer dat we vielen, stonden we op en repareerden we onze cv's
We voelden kort de wind van oogverblindend succes, terwijl we op fluitjes bliezen
Zelfs voordat een enkel nummer eindigt, volgde de regen me als een schaduw
Verschillende keren struikelen onder jaloezie, verwachtingen en druk
Een grand slam slaan, gegooid in arrogantie en luiheid
Het leek alsof alles voorbij was, maar wij
Roep dat we ons niet de weg mochten versperren en probeerde ons hart vast te houden
Zelfs op het doornige pad waar niets zichtbaar is, zonder U-bocht
We vertrouwden met een lichte loyaliteit op elkaar en liepen zij aan zij
Tragedie is buitengewoon pijnlijk, maar terugkijkend
Het wordt een komedie die ons aan het lachen maakt, zodat we het volhouden en in het heden leven
Denkend dat ik gek ben, blijf dromen, blijf hopen
In deze harde realiteit, een droom waar ik nog steeds aan wil vasthouden
Een droom die ik soms wil opgeven vanuit de hoge en harde kant van het leven
Ik wil langzaam met je wandelen tot het einde der tijden
Op dit moment verlang ik oprecht naar een stukje gemoedsrust
Hey ho, ho ho, ho ho, ho ho
Hey ho, ho ho, ho ho, ho ho
Zelfs bestemmingsplannen in deze stad zijn een luxe
Ik buit mezelf uit als een gewoonte
De achterkant van mijn nek verstijft en de dode huid blijft aan mijn bewustzijn plakken
Op het podium, in plaats van helder zweet, is het het echte zweet dat mij raakt
Zelfs tijdens de slaap stapelen de problemen zich op
Zodra ik mijn ogen open, neem ik beslissingen, maar het zijn nog steeds onbekende compromissen
Als je de ingrediënten niet op de snijplank van de tijd snijdt
De dag valt uiteen als een gerecht met een gemengde volgorde
Zelfs als ik uitgeput ben, bescherm ik mij tegen leegte en nutteloosheid
Herinnerend aan de vrije tijd van een straatarm persoon vijftien jaar geleden
Ook al is het fictie, het is overtuigend, de film van 35 jaar
Misschien is onze naam gebouwd op een leven vol compromissen
Zodat onze ogen niet donker worden
Elkaar bekritiseren en scheef naar de wereld kijken
De rimpels op het gezicht zijn natuurlijk, zoals een Al Pacino-gezicht
Evaluaties komen na alles, in de lange race van het leven
In deze harde realiteit, een droom waar ik nog steeds aan wil vasthouden
Een droom die ik soms wil opgeven vanuit de hoge en harde rand van het leven
Ik wil langzaam met je wandelen tot het einde der tijden
Op dit moment verlang ik oprecht naar een stukje gemoedsrust
Hey ho, ho ho, ho ho, ho ho
Hey ho, ho ho, ho ho, ho ho
Eigenlijk is er een tijdje verstreken en ben ik veranderd
Dingen zijn anders en sneller
Maar uiteindelijk voelt het hetzelfde, het beu worden en mensen ervaren
Brandend van liefde
Op zulke momenten voel ik me nog steeds een kind
Het is drukker met overleven dan met leven
Het voorhoofd wordt breder en het hart krimpt
Ik hoop dat er een enkele bloem in het hart bloeit
Vrede in de modderige vijver
In deze harde realiteit, een droom waar ik nog steeds aan wil vasthouden
Een droom die ik soms wil opgeven vanuit de hoge en harde rand van het leven
Ik wil langzaam met je wandelen tot het einde der tijden
Op dit moment verlang ik oprecht naar een stukje gemoedsrust
(Laat ze je horen zeggen)
Hey ho, hey ho, hey ho, hey ho (laat ze je horen zeggen)
Hey ho, ho ho, ho ho, ho ho
(En het spel zal niet veranderen, gewoon hetzelfde oude ding)
(En het spel zal niet veranderen, gewoon hetzelfde oude ding)
(Gewoon hetzelfde oude ding)