Alex G's nummer '16 Mirrors' is een beklijvende verkenning van geheugen, zelfreflectie en het verstrijken van de tijd. De teksten zijn doordrenkt van een gevoel van nostalgie en introspectie, terwijl de artiest zich verdiept in relaties uit het verleden en persoonlijke groei. Het terugkerende motief 'zestien spiegels' dient als krachtige metafoor voor de gefragmenteerde en veelzijdige aard van onze herinneringen en ervaringen. Elke spiegel vertegenwoordigt een ander aspect van het verleden van de kunstenaar en weerspiegelt zowel de schoonheid als de pijn van zijn reis.
De regel 'Laten we alle jaren bekijken waarin ik haar vriend was' suggereert een verlangen om een belangrijke periode uit het leven van de kunstenaar opnieuw te bezoeken en misschien te verzoenen. Dit verlangen om 'alle spiegels op de bodem van de put te krijgen' impliceert een diepe duik in het onderbewustzijn, waar verborgen herinneringen en emoties schuilen. De put kan worden gezien als een symbool van de diepten van de geest, waar de spiegels – die elk een andere herinnering of ervaring vertegenwoordigen – ondergedompeld zijn. Door deze spiegels naar de oppervlakte te brengen, probeert de kunstenaar deze gefragmenteerde delen van zichzelf te begrijpen en te integreren.
De herhaling van ‘sixteen mirrors’ door het hele nummer benadrukt het overweldigende karakter van deze introspectieve reis. De zinsnede 'Dit is een fluitje van een cent om met mijn handen te werken' contrasteert de emotionele complexiteit van de taak met een gevoel van praktische, bijna mechanische inspanning. Het suggereert dat hoewel het proces van zelfreflectie en genezing een uitdaging is, het ook een noodzakelijk en beheersbaar onderdeel is van persoonlijke groei. Alex G's '16 Mirrors' nodigt luisteraars uiteindelijk uit om na te denken over hun eigen verleden en na te denken over de manieren waarop hun herinneringen hun huidige zelf vormen.