Het nummer '1000 Blunts' van $uicideBoy$ duikt in de duistere aspecten van roem, middelenmisbruik en geestelijke gezondheidsproblemen. De teksten schetsen een beeld van een levensstijl vol excessen en escapisme, waar drugs en de attributen van succes er niet in slagen echt geluk te brengen. De openingsregels zetten de toon met een nonchalante houding ten opzichte van drugsgebruik en een minachting voor het welzijn van anderen, terwijl de hoofdpersoon 'tript' en 'het op mijn bitches legt'. De vermelding van 'pistool grijpen' en in de buurt blijven suggereert een verband met een leven vol misdaad en geweld, ondanks het uiterlijke succes.
Het refrein, gezongen door Ruby da Cherry, reflecteert op de holheid van roem en de persoonlijke prijs die het met zich meebrengt. Ondanks de privéjets en het vermogen om zijn gezin te onderhouden, wat hem volgens hem een Grammy zou moeten opleveren, bevindt de kunstenaar zich in een afkickkliniek in plaats van in een kist, wat erop wijst dat hij vanwege zijn levensstijl met de dood in aanraking komt. De gewatteerde kamers en het dwangbuis worden een metafoor voor de beperkingen van zijn geestelijke gezondheidsproblemen, die door zijn roem eerder zijn verergerd dan verlicht.
Het tweede couplet, van $crim, vervolgt het thema van interne conflicten en de oppervlakkigheid van roem. Hij beschrijft zichzelf als 'een professional in twijfel aan zichzelf' en geeft uiting aan zijn teleurstelling over de neprelaties en de jaloezie die gepaard gaan met de status van beroemdheid. Het angstaanjagende refrein aan het einde van het nummer, 'Haunted, spokend, I can't escape my mind', vat de voortdurende strijd met zijn eigen gedachten en het verlangen naar een uitstel van zijn gekwelde psyche samen. Het nummer is een openhartige weergave van de worstelingen van de artiesten en biedt een kijkje in de minder glamoureuze kant van hun leven.